Nagłówek
Mam depresję jednobiegunową i co z tego ?
Na świecie istnieje ogromna ilości dolegliwości i chorób. Jedne z nich są lekkie, a inne ciężkie i przysparzające wielu cierpień pacjentowi, jak i najbliższemu otoczeniu, którym jest rodzina. Wiele osób na świecie boryka się z jedną z najczęstszych współczesnych dolegliwości, którą jest depresja. Przy tej dolegliwości mało która osoba powie "Mam depresję jednobiegunową i co z tego ?". Mam kontakt z lekarzem, zażywam antydepresanty, żyję normalnie, nie poddaję się, staram się poznać swoją chorobę, uczę się z nią żyć i jej zapobiegać, pracuję, dbam o siebie i dom, uprawiam sport, wychodzę do przyjaciół, staram się korzystać z życia i nie poddawać chorobie. Zazwyczaj osoby cierpiące na depresję zachowują się odwrotnie do wyżej przedstawionego schematu. Głównym powodem jest to, że unikają lekarza i antydepresantów. A to jest podstawowym błędem osób cierpiących na depresję. Takie ukrywanie choroby nie pomaga wyjść na prostą. A wyjść możne każdy, jeżeli tylko chce. Współczesne środki farmaceutyczne, w tym przypadku antydepresanty są nowoczesnej generacji, które dobiera lekarz do charakteru objawów depresji i co do skutków ubocznych, gdy przyjmowane są leki na inną chorobę. A to znaczy, że nowoczesne antydepresanty nie szkodzą, nie otumaniają, nie uzależniają, a tylko pomagają. Znaczną poprawę zauważa się już po 2 - 4 tygodniach ich stosowania. Nie należy oczekiwać tego, że poprawa nastąpi z dnia na dzień. Z pewnością nastąpi poprawa, lecz po kilkunastu dniach. Choroba również nie spadła nagle, także leczenie jej też musi potrwać. Ponadto, aby uzyskać pełne wyleczenie należy przebywać pod opieką lekarza i zażywać antydepresanty przynajmniej przez rok lub dłużej. Terapia jest dlatego tak długa, bo ma za zadanie zabezpieczyć pacjenta przed nawrotem choroby. Istnieją także inne metody leczenia depresji, o których najlepiej poinformuje lekarz psychiatra. Całkowite wyleczenie z depresji jest jak najbardziej możliwe, zwłaszcza wtedy, gdy jest ona epizodem jednorazowym. Poprzedzona jest ciężką lub tragiczną sytuacją życiową lub ciążą i porodem. Możliwe też jest zażegnanie depresji nawracającej na 5, 10, czy 20 lat, gdy nie powstała ona z powodu sytuacji życiowych, lecz pojawiła się samoistnie.
Co towarzyszy depresji jednobiegunowej ?
Jest wiele rodzajów depresji. Może to być depresja sezonowa, depresja poporodowa, dystymia, albo depresja endogenna. Depresji zawsze towarzyszy obniżony nastroju. A więc smutek, płaczliwość, poczucie beznadziei, bezsens istnienia, zobojętnienie, poczucie pustki, apatia lub pobudzenie, brak wiary w poprawę zdrowia, poczucie klęski, obniżenie poczucia własnej wartości, pesymistyczna wizja własnej przyszłości, brak nadziei, rezygnacja, niska samoocena i poczucie bycia bezwartościowym. Często towarzyszy również bezradność, brak koncentracji, pogorszenie pamięci, poczucie wewnętrznego rozbicia, napięcie, niepokój, poczucie winy i kary, brak apetytu lub ciągłe łaknienie, bezsenność lub senność, budzenie się po północy i niemożność ponownego zaśnięcia, brak energii, niechęć do działania, brak zainteresowań, spadek libido, zerwanie kontaktów z przyjaciółmi, małomówność, zamykanie się w sobie i w domu, brak motywacji, brak sił, notoryczne zmęczenie. W najcięższych przypadkach zawsze pojawiają się również myśli samobójcze, natręctwa myślowe, urojenia, omamy, brak poczucia rzeczywistości miejsca i ludzi. A nawet stany lękowe i różne objawy nerwicowe.
Ogólnie o depresji jednobiegunowej
Depresja jednobiegunowa nawracająca jest chorobą cywilizacyjną i jest najczęstszym zaburzeniem psychicznym na świecie. Występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn. Mimo rozwoju medycyny i licznych badań przyczyny nawracającej depresji jednobiegunowej nie są do końca poznane. Ogólnie za przyczyny biologiczne uważa się czynniki genetyczne, zaburzenia w mózgu, uzależnienia i choroby przewlekłe. Natomiast za przyczyny psychologiczne uważa się traumatyczne przeżycia, stres, trudności w relacjach z innymi ludźmi. Są jeszcze czynniki społeczne i kulturowe. Zalicza się do nich samotność, brak wsparcia ze strony innych osób, trudności materialne i mieszkaniowe, jak również trudności zawodowe.
Reasumując trzeba powiedzieć, że depresja jest poważną chorobą, z którą zmaga się duży procent społeczności świata. A zwłaszcza duży procent populacji w krajach dobrze rozwiniętych. Na szczęście jest ona chorobą, którą można skutecznie leczyć. I trzeba ją leczyć dla własnego dobra i dobra rodziny.
7ee6b188dab52e5d4747485cd41a6f74 dcf9b43b60de73bf73ee63362f9decd2 884af6558ea50657ce3695632a919068 0cd2d6bf77a074a3005506fe1c056fb7 03ad93a40ceb5d24b86d6e67ea659240 095ffd4553f6d54e47612c6b7d46ebaf 7258cca6cb5672af5c83501c248a76ff e7e4c8ac0eaacf092a5de1a9fa517a82 db992041cb576d3f34d4591639f1bac7 2f629e6fc38955fd50bf2fcb9c197a59
4cdacd3bd7c31b421a91010bcfadd5c9 3830cbfc6da0c27cc91edd2c79240734 e88c1c9afcb4a08ce9f40cfba015a206 23786c9ce23092f32b84c300caa6a07d 48fa78eb7a1323cb15068dbe61a81f77 75cfbdc49334cc7df083d39aa7bdd0c5 5ee98fb19e8ed8134992f6c645607aff bda191e87eb1d7750b7501cf85550bec 1df951a9b693371df2da7fd49ae23a49 8d30dbd50b2744797b1005d31fb1154b
740f19ba9adb201900942a8e69dbb46f 354969e85f2f7c5701b5d03efc659575 f036a59733d42c4d84361b008565f74f 7c8e6e7db0fdffdd70efd3ed57c1d511 dd1b147de46b5fe6151c660510c9daff 8398cb629a299fa8943f14c69b57a32d 3aa438c3d947a4a11dcdf071198a3ec4 1bfb53a977249a1307a142358a3ea8d7 b4d675ff1db25f5437438145f9372f4c 84d515b6427a9b39101c4ebf609cfd33