Nagłówek
Mam depresję jednobiegunową i co z tego ?
Na świecie istnieje ogromna ilości dolegliwości i chorób. Jedne z nich są lekkie, a inne ciężkie i przysparzające wielu cierpień pacjentowi, jak i najbliższemu otoczeniu, którym jest rodzina. Wiele osób na świecie boryka się z jedną z najczęstszych współczesnych dolegliwości, którą jest depresja. Przy tej dolegliwości mało która osoba powie "Mam depresję jednobiegunową i co z tego ?". Mam kontakt z lekarzem, zażywam antydepresanty, żyję normalnie, nie poddaję się, staram się poznać swoją chorobę, uczę się z nią żyć i jej zapobiegać, pracuję, dbam o siebie i dom, uprawiam sport, wychodzę do przyjaciół, staram się korzystać z życia i nie poddawać chorobie. Zazwyczaj osoby cierpiące na depresję zachowują się odwrotnie do wyżej przedstawionego schematu. Głównym powodem jest to, że unikają lekarza i antydepresantów. A to jest podstawowym błędem osób cierpiących na depresję. Takie ukrywanie choroby nie pomaga wyjść na prostą. A wyjść możne każdy, jeżeli tylko chce. Współczesne środki farmaceutyczne, w tym przypadku antydepresanty są nowoczesnej generacji, które dobiera lekarz do charakteru objawów depresji i co do skutków ubocznych, gdy przyjmowane są leki na inną chorobę. A to znaczy, że nowoczesne antydepresanty nie szkodzą, nie otumaniają, nie uzależniają, a tylko pomagają. Znaczną poprawę zauważa się już po 2 - 4 tygodniach ich stosowania. Nie należy oczekiwać tego, że poprawa nastąpi z dnia na dzień. Z pewnością nastąpi poprawa, lecz po kilkunastu dniach. Choroba również nie spadła nagle, także leczenie jej też musi potrwać. Ponadto, aby uzyskać pełne wyleczenie należy przebywać pod opieką lekarza i zażywać antydepresanty przynajmniej przez rok lub dłużej. Terapia jest dlatego tak długa, bo ma za zadanie zabezpieczyć pacjenta przed nawrotem choroby. Istnieją także inne metody leczenia depresji, o których najlepiej poinformuje lekarz psychiatra. Całkowite wyleczenie z depresji jest jak najbardziej możliwe, zwłaszcza wtedy, gdy jest ona epizodem jednorazowym. Poprzedzona jest ciężką lub tragiczną sytuacją życiową lub ciążą i porodem. Możliwe też jest zażegnanie depresji nawracającej na 5, 10, czy 20 lat, gdy nie powstała ona z powodu sytuacji życiowych, lecz pojawiła się samoistnie.
Co towarzyszy depresji jednobiegunowej ?
Jest wiele rodzajów depresji. Może to być depresja sezonowa, depresja poporodowa, dystymia, albo depresja endogenna. Depresji zawsze towarzyszy obniżony nastroju. A więc smutek, płaczliwość, poczucie beznadziei, bezsens istnienia, zobojętnienie, poczucie pustki, apatia lub pobudzenie, brak wiary w poprawę zdrowia, poczucie klęski, obniżenie poczucia własnej wartości, pesymistyczna wizja własnej przyszłości, brak nadziei, rezygnacja, niska samoocena i poczucie bycia bezwartościowym. Często towarzyszy również bezradność, brak koncentracji, pogorszenie pamięci, poczucie wewnętrznego rozbicia, napięcie, niepokój, poczucie winy i kary, brak apetytu lub ciągłe łaknienie, bezsenność lub senność, budzenie się po północy i niemożność ponownego zaśnięcia, brak energii, niechęć do działania, brak zainteresowań, spadek libido, zerwanie kontaktów z przyjaciółmi, małomówność, zamykanie się w sobie i w domu, brak motywacji, brak sił, notoryczne zmęczenie. W najcięższych przypadkach zawsze pojawiają się również myśli samobójcze, natręctwa myślowe, urojenia, omamy, brak poczucia rzeczywistości miejsca i ludzi. A nawet stany lękowe i różne objawy nerwicowe.
Ogólnie o depresji jednobiegunowej
Depresja jednobiegunowa nawracająca jest chorobą cywilizacyjną i jest najczęstszym zaburzeniem psychicznym na świecie. Występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn. Mimo rozwoju medycyny i licznych badań przyczyny nawracającej depresji jednobiegunowej nie są do końca poznane. Ogólnie za przyczyny biologiczne uważa się czynniki genetyczne, zaburzenia w mózgu, uzależnienia i choroby przewlekłe. Natomiast za przyczyny psychologiczne uważa się traumatyczne przeżycia, stres, trudności w relacjach z innymi ludźmi. Są jeszcze czynniki społeczne i kulturowe. Zalicza się do nich samotność, brak wsparcia ze strony innych osób, trudności materialne i mieszkaniowe, jak również trudności zawodowe.
Reasumując trzeba powiedzieć, że depresja jest poważną chorobą, z którą zmaga się duży procent społeczności świata. A zwłaszcza duży procent populacji w krajach dobrze rozwiniętych. Na szczęście jest ona chorobą, którą można skutecznie leczyć. I trzeba ją leczyć dla własnego dobra i dobra rodziny.
fb8b84b4dce82640abd64010e43700dd 48ffa91aa9b9867043dc89e0563fa6c4 d0fe42d63195dedbf9ec4add56a8d5c6 252622d35751a524bfc2079898b2278a be665bd6a5bbe5546ad692d8847b0594 7992b29fd3955f61c4dc757ecbb85d82 cc675b3d1123ae24ba2c4bb772e5d01a 2745003a870d805d1cf84c83d9ad3682 7f72c6f80ad4c00eb5a9e0bb2e01e6dc 62c7acf22e5ccfa1178217c0f7aa7ba4
44a0b477dbeb7b688af63f96f13a9f97 709a5ed2e90a7203593f1c04bc7ac7de a34b81933a4cb9ce60846ede913a19a6 c332556d06c9b3e0cd6daa26b7f3368f 68f37b7c94767f4b1947553ed6be7830 8d46c6f84ecd7ab693b84684931129b5 9b1e9a9bb2cac53e36dc97520ea07864 a3b63569b5ebe75cac6cb03d378391eb bdf1f25f302e5b16a9ead9438f69cbe7 ff43008c9119e53f0e9040d230adc4ce
1cce33e63c8ae225312cd0900f3ea4c2 0e78947fb98fb218f249fd2bec28a5b4 8f49f1eec05fcc9e55177ab3ed83125f aab4e227774796344b39c1aa97e83bbf 94e655338fb8e437cafe3e862ae93e6a abfffe87fd181c05e303b92443429290 79a3ebc2240a1952224be82dc21a5232 4c996b7d231bdffbe7b8ea8e886b141b 1cf45ac0d6a9cd379c8ec137f91011ab e960ace8571e9ed44b7fe2a0f2e9314b