Nagłówek
Mam depresję jednobiegunową i co z tego ?
Na świecie istnieje ogromna ilości dolegliwości i chorób. Jedne z nich są lekkie, a inne ciężkie i przysparzające wielu cierpień pacjentowi, jak i najbliższemu otoczeniu, którym jest rodzina. Wiele osób na świecie boryka się z jedną z najczęstszych współczesnych dolegliwości, którą jest depresja. Przy tej dolegliwości mało która osoba powie "Mam depresję jednobiegunową i co z tego ?". Mam kontakt z lekarzem, zażywam antydepresanty, żyję normalnie, nie poddaję się, staram się poznać swoją chorobę, uczę się z nią żyć i jej zapobiegać, pracuję, dbam o siebie i dom, uprawiam sport, wychodzę do przyjaciół, staram się korzystać z życia i nie poddawać chorobie. Zazwyczaj osoby cierpiące na depresję zachowują się odwrotnie do wyżej przedstawionego schematu. Głównym powodem jest to, że unikają lekarza i antydepresantów. A to jest podstawowym błędem osób cierpiących na depresję. Takie ukrywanie choroby nie pomaga wyjść na prostą. A wyjść możne każdy, jeżeli tylko chce. Współczesne środki farmaceutyczne, w tym przypadku antydepresanty są nowoczesnej generacji, które dobiera lekarz do charakteru objawów depresji i co do skutków ubocznych, gdy przyjmowane są leki na inną chorobę. A to znaczy, że nowoczesne antydepresanty nie szkodzą, nie otumaniają, nie uzależniają, a tylko pomagają. Znaczną poprawę zauważa się już po 2 - 4 tygodniach ich stosowania. Nie należy oczekiwać tego, że poprawa nastąpi z dnia na dzień. Z pewnością nastąpi poprawa, lecz po kilkunastu dniach. Choroba również nie spadła nagle, także leczenie jej też musi potrwać. Ponadto, aby uzyskać pełne wyleczenie należy przebywać pod opieką lekarza i zażywać antydepresanty przynajmniej przez rok lub dłużej. Terapia jest dlatego tak długa, bo ma za zadanie zabezpieczyć pacjenta przed nawrotem choroby. Istnieją także inne metody leczenia depresji, o których najlepiej poinformuje lekarz psychiatra. Całkowite wyleczenie z depresji jest jak najbardziej możliwe, zwłaszcza wtedy, gdy jest ona epizodem jednorazowym. Poprzedzona jest ciężką lub tragiczną sytuacją życiową lub ciążą i porodem. Możliwe też jest zażegnanie depresji nawracającej na 5, 10, czy 20 lat, gdy nie powstała ona z powodu sytuacji życiowych, lecz pojawiła się samoistnie.
Co towarzyszy depresji jednobiegunowej ?
Jest wiele rodzajów depresji. Może to być depresja sezonowa, depresja poporodowa, dystymia, albo depresja endogenna. Depresji zawsze towarzyszy obniżony nastroju. A więc smutek, płaczliwość, poczucie beznadziei, bezsens istnienia, zobojętnienie, poczucie pustki, apatia lub pobudzenie, brak wiary w poprawę zdrowia, poczucie klęski, obniżenie poczucia własnej wartości, pesymistyczna wizja własnej przyszłości, brak nadziei, rezygnacja, niska samoocena i poczucie bycia bezwartościowym. Często towarzyszy również bezradność, brak koncentracji, pogorszenie pamięci, poczucie wewnętrznego rozbicia, napięcie, niepokój, poczucie winy i kary, brak apetytu lub ciągłe łaknienie, bezsenność lub senność, budzenie się po północy i niemożność ponownego zaśnięcia, brak energii, niechęć do działania, brak zainteresowań, spadek libido, zerwanie kontaktów z przyjaciółmi, małomówność, zamykanie się w sobie i w domu, brak motywacji, brak sił, notoryczne zmęczenie. W najcięższych przypadkach zawsze pojawiają się również myśli samobójcze, natręctwa myślowe, urojenia, omamy, brak poczucia rzeczywistości miejsca i ludzi. A nawet stany lękowe i różne objawy nerwicowe.
Ogólnie o depresji jednobiegunowej
Depresja jednobiegunowa nawracająca jest chorobą cywilizacyjną i jest najczęstszym zaburzeniem psychicznym na świecie. Występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn. Mimo rozwoju medycyny i licznych badań przyczyny nawracającej depresji jednobiegunowej nie są do końca poznane. Ogólnie za przyczyny biologiczne uważa się czynniki genetyczne, zaburzenia w mózgu, uzależnienia i choroby przewlekłe. Natomiast za przyczyny psychologiczne uważa się traumatyczne przeżycia, stres, trudności w relacjach z innymi ludźmi. Są jeszcze czynniki społeczne i kulturowe. Zalicza się do nich samotność, brak wsparcia ze strony innych osób, trudności materialne i mieszkaniowe, jak również trudności zawodowe.
Reasumując trzeba powiedzieć, że depresja jest poważną chorobą, z którą zmaga się duży procent społeczności świata. A zwłaszcza duży procent populacji w krajach dobrze rozwiniętych. Na szczęście jest ona chorobą, którą można skutecznie leczyć. I trzeba ją leczyć dla własnego dobra i dobra rodziny.
f9aee6471004d35cb7bbaf0e26d136b8 c7f45f54a18ec23c00671be3d88fc8fe b3ffc6f0f1cf3a2bea637543a6ad8558 f8ac670a5a57c011a7f846d811188609 207872f5074b96d72bb70e61dd63695f 9fbc58818909355fe94036e73f482cd1 65f646cc31edf36c1b810591fb158122 3e0bad229aba2e2ac0168e49181f1862 dc1c15754934eeb46fe6bfb30dbcea46 04d53672e1ff2b7776d634bb649008e2
cc963c2d52e03d7c89cc29464f0d608c 8f756eaa73c288cbbec19147fa47b65d 5ebb1a31564ab71fc616ed499d02e675 9f20431bb3c5e64eb3d03452b077781f fdf8129e271aa11335bf92a73e2de98d 62cb009c17c8a154f91235448cfc10dd 3a90d7eb0cdb2e65c7b25c6c07dd324b be2aaec7212cb534267d9a4bdd24e2ce a6a7e87012ff64c02c8f61545e5a5847 1c54ac7250c1a1ec1a91cc49f72ef62f
8b762c397ca13509fcfc90b439ab6df9 f0ca4ff984d5f0d08c0434d78420a2f1 4b9c46e5f4054893df5b5e79b2fac30c 9e9dd22cf45c683221b26d1a7bc41b8c 2634c08700cd88c6491d0d5569063f5d bb2c3e2def3d9406c69ecca19256f3ff cc73e2463a8e95c6c49afd9e8c25cdaf 237e76a3941ec633ba99ddba738106da 0f1518d5968c7e90da16ac662955c8b9 6e54d6dbbf0e8ec6df26c710ed49df12