Nagłówek
Mam depresję jednobiegunową i co z tego ?
Na świecie istnieje ogromna ilości dolegliwości i chorób. Jedne z nich są lekkie, a inne ciężkie i przysparzające wielu cierpień pacjentowi, jak i najbliższemu otoczeniu, którym jest rodzina. Wiele osób na świecie boryka się z jedną z najczęstszych współczesnych dolegliwości, którą jest depresja. Przy tej dolegliwości mało która osoba powie "Mam depresję jednobiegunową i co z tego ?". Mam kontakt z lekarzem, zażywam antydepresanty, żyję normalnie, nie poddaję się, staram się poznać swoją chorobę, uczę się z nią żyć i jej zapobiegać, pracuję, dbam o siebie i dom, uprawiam sport, wychodzę do przyjaciół, staram się korzystać z życia i nie poddawać chorobie. Zazwyczaj osoby cierpiące na depresję zachowują się odwrotnie do wyżej przedstawionego schematu. Głównym powodem jest to, że unikają lekarza i antydepresantów. A to jest podstawowym błędem osób cierpiących na depresję. Takie ukrywanie choroby nie pomaga wyjść na prostą. A wyjść możne każdy, jeżeli tylko chce. Współczesne środki farmaceutyczne, w tym przypadku antydepresanty są nowoczesnej generacji, które dobiera lekarz do charakteru objawów depresji i co do skutków ubocznych, gdy przyjmowane są leki na inną chorobę. A to znaczy, że nowoczesne antydepresanty nie szkodzą, nie otumaniają, nie uzależniają, a tylko pomagają. Znaczną poprawę zauważa się już po 2 - 4 tygodniach ich stosowania. Nie należy oczekiwać tego, że poprawa nastąpi z dnia na dzień. Z pewnością nastąpi poprawa, lecz po kilkunastu dniach. Choroba również nie spadła nagle, także leczenie jej też musi potrwać. Ponadto, aby uzyskać pełne wyleczenie należy przebywać pod opieką lekarza i zażywać antydepresanty przynajmniej przez rok lub dłużej. Terapia jest dlatego tak długa, bo ma za zadanie zabezpieczyć pacjenta przed nawrotem choroby. Istnieją także inne metody leczenia depresji, o których najlepiej poinformuje lekarz psychiatra. Całkowite wyleczenie z depresji jest jak najbardziej możliwe, zwłaszcza wtedy, gdy jest ona epizodem jednorazowym. Poprzedzona jest ciężką lub tragiczną sytuacją życiową lub ciążą i porodem. Możliwe też jest zażegnanie depresji nawracającej na 5, 10, czy 20 lat, gdy nie powstała ona z powodu sytuacji życiowych, lecz pojawiła się samoistnie.
Co towarzyszy depresji jednobiegunowej ?
Jest wiele rodzajów depresji. Może to być depresja sezonowa, depresja poporodowa, dystymia, albo depresja endogenna. Depresji zawsze towarzyszy obniżony nastroju. A więc smutek, płaczliwość, poczucie beznadziei, bezsens istnienia, zobojętnienie, poczucie pustki, apatia lub pobudzenie, brak wiary w poprawę zdrowia, poczucie klęski, obniżenie poczucia własnej wartości, pesymistyczna wizja własnej przyszłości, brak nadziei, rezygnacja, niska samoocena i poczucie bycia bezwartościowym. Często towarzyszy również bezradność, brak koncentracji, pogorszenie pamięci, poczucie wewnętrznego rozbicia, napięcie, niepokój, poczucie winy i kary, brak apetytu lub ciągłe łaknienie, bezsenność lub senność, budzenie się po północy i niemożność ponownego zaśnięcia, brak energii, niechęć do działania, brak zainteresowań, spadek libido, zerwanie kontaktów z przyjaciółmi, małomówność, zamykanie się w sobie i w domu, brak motywacji, brak sił, notoryczne zmęczenie. W najcięższych przypadkach zawsze pojawiają się również myśli samobójcze, natręctwa myślowe, urojenia, omamy, brak poczucia rzeczywistości miejsca i ludzi. A nawet stany lękowe i różne objawy nerwicowe.
Ogólnie o depresji jednobiegunowej
Depresja jednobiegunowa nawracająca jest chorobą cywilizacyjną i jest najczęstszym zaburzeniem psychicznym na świecie. Występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn. Mimo rozwoju medycyny i licznych badań przyczyny nawracającej depresji jednobiegunowej nie są do końca poznane. Ogólnie za przyczyny biologiczne uważa się czynniki genetyczne, zaburzenia w mózgu, uzależnienia i choroby przewlekłe. Natomiast za przyczyny psychologiczne uważa się traumatyczne przeżycia, stres, trudności w relacjach z innymi ludźmi. Są jeszcze czynniki społeczne i kulturowe. Zalicza się do nich samotność, brak wsparcia ze strony innych osób, trudności materialne i mieszkaniowe, jak również trudności zawodowe.
Reasumując trzeba powiedzieć, że depresja jest poważną chorobą, z którą zmaga się duży procent społeczności świata. A zwłaszcza duży procent populacji w krajach dobrze rozwiniętych. Na szczęście jest ona chorobą, którą można skutecznie leczyć. I trzeba ją leczyć dla własnego dobra i dobra rodziny.
48eb9b2b6a7bab082da1c9d85adb85d3 687626c2d61f666dbf6cc60282c00262 eadefa6878c16c7c03fcbb795c39b9d5 130f787bd29004063840043ff929493d b278655e70119101eb73255ba8ac70bb a457aac01218c15f336a6da0f766d29a fa63a1255e190d8a07616ae4ec971f16 a7640c3c53346cc2ca9186efe32ddeb0 a8d9071c7704c5a05b333243cd215fc5 0b8d8c3240968d4abd40303328b29b47
3292e42f165c290f589638ec0a62d904 d221dcb2128d571df02bb7d31fe5ceea 2e59c4df8de578631180ea7cfef01dde d733833cf0abc3bce01cffb512480e15 109f55e0ff3b1d651ee1d2e9af676d4c 9089d6b571844979e393e1d5ca5dee9a 9fbe1aae8e8c7da87cd608fbd44cc2c4 8fd20740f9d0a0e3fd2ffbf1e8d2d604 473c8a6501a83997fc238751d3d37cc7 3438a714eef84c3cf35719e315a2510f
61898fdfc6983538c51956c35f4c556e def1805aeb1780b6de0d2f6a51ee14f8 777bfe2899875bcf520bac70463f98cb 7b63bb96f25d693da780c0c350fc1b9c f08755806c3c98196d7ea916eb33d260 bd8907009846f26b315323be7f04df40 b40fb896b4263ec7165435550edeefb3 327891dd205e5df78d7484e53453873c c97b511a5024cbd977d874237bb7f298 136a4c9321e8b2dcf41e59a73b3076de