Nagłówek
Mam depresję jednobiegunową i co z tego ?
Na świecie istnieje ogromna ilości dolegliwości i chorób. Jedne z nich są lekkie, a inne ciężkie i przysparzające wielu cierpień pacjentowi, jak i najbliższemu otoczeniu, którym jest rodzina. Wiele osób na świecie boryka się z jedną z najczęstszych współczesnych dolegliwości, którą jest depresja. Przy tej dolegliwości mało która osoba powie "Mam depresję jednobiegunową i co z tego ?". Mam kontakt z lekarzem, zażywam antydepresanty, żyję normalnie, nie poddaję się, staram się poznać swoją chorobę, uczę się z nią żyć i jej zapobiegać, pracuję, dbam o siebie i dom, uprawiam sport, wychodzę do przyjaciół, staram się korzystać z życia i nie poddawać chorobie. Zazwyczaj osoby cierpiące na depresję zachowują się odwrotnie do wyżej przedstawionego schematu. Głównym powodem jest to, że unikają lekarza i antydepresantów. A to jest podstawowym błędem osób cierpiących na depresję. Takie ukrywanie choroby nie pomaga wyjść na prostą. A wyjść możne każdy, jeżeli tylko chce. Współczesne środki farmaceutyczne, w tym przypadku antydepresanty są nowoczesnej generacji, które dobiera lekarz do charakteru objawów depresji i co do skutków ubocznych, gdy przyjmowane są leki na inną chorobę. A to znaczy, że nowoczesne antydepresanty nie szkodzą, nie otumaniają, nie uzależniają, a tylko pomagają. Znaczną poprawę zauważa się już po 2 - 4 tygodniach ich stosowania. Nie należy oczekiwać tego, że poprawa nastąpi z dnia na dzień. Z pewnością nastąpi poprawa, lecz po kilkunastu dniach. Choroba również nie spadła nagle, także leczenie jej też musi potrwać. Ponadto, aby uzyskać pełne wyleczenie należy przebywać pod opieką lekarza i zażywać antydepresanty przynajmniej przez rok lub dłużej. Terapia jest dlatego tak długa, bo ma za zadanie zabezpieczyć pacjenta przed nawrotem choroby. Istnieją także inne metody leczenia depresji, o których najlepiej poinformuje lekarz psychiatra. Całkowite wyleczenie z depresji jest jak najbardziej możliwe, zwłaszcza wtedy, gdy jest ona epizodem jednorazowym. Poprzedzona jest ciężką lub tragiczną sytuacją życiową lub ciążą i porodem. Możliwe też jest zażegnanie depresji nawracającej na 5, 10, czy 20 lat, gdy nie powstała ona z powodu sytuacji życiowych, lecz pojawiła się samoistnie.
Co towarzyszy depresji jednobiegunowej ?
Jest wiele rodzajów depresji. Może to być depresja sezonowa, depresja poporodowa, dystymia, albo depresja endogenna. Depresji zawsze towarzyszy obniżony nastroju. A więc smutek, płaczliwość, poczucie beznadziei, bezsens istnienia, zobojętnienie, poczucie pustki, apatia lub pobudzenie, brak wiary w poprawę zdrowia, poczucie klęski, obniżenie poczucia własnej wartości, pesymistyczna wizja własnej przyszłości, brak nadziei, rezygnacja, niska samoocena i poczucie bycia bezwartościowym. Często towarzyszy również bezradność, brak koncentracji, pogorszenie pamięci, poczucie wewnętrznego rozbicia, napięcie, niepokój, poczucie winy i kary, brak apetytu lub ciągłe łaknienie, bezsenność lub senność, budzenie się po północy i niemożność ponownego zaśnięcia, brak energii, niechęć do działania, brak zainteresowań, spadek libido, zerwanie kontaktów z przyjaciółmi, małomówność, zamykanie się w sobie i w domu, brak motywacji, brak sił, notoryczne zmęczenie. W najcięższych przypadkach zawsze pojawiają się również myśli samobójcze, natręctwa myślowe, urojenia, omamy, brak poczucia rzeczywistości miejsca i ludzi. A nawet stany lękowe i różne objawy nerwicowe.
Ogólnie o depresji jednobiegunowej
Depresja jednobiegunowa nawracająca jest chorobą cywilizacyjną i jest najczęstszym zaburzeniem psychicznym na świecie. Występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn. Mimo rozwoju medycyny i licznych badań przyczyny nawracającej depresji jednobiegunowej nie są do końca poznane. Ogólnie za przyczyny biologiczne uważa się czynniki genetyczne, zaburzenia w mózgu, uzależnienia i choroby przewlekłe. Natomiast za przyczyny psychologiczne uważa się traumatyczne przeżycia, stres, trudności w relacjach z innymi ludźmi. Są jeszcze czynniki społeczne i kulturowe. Zalicza się do nich samotność, brak wsparcia ze strony innych osób, trudności materialne i mieszkaniowe, jak również trudności zawodowe.
Reasumując trzeba powiedzieć, że depresja jest poważną chorobą, z którą zmaga się duży procent społeczności świata. A zwłaszcza duży procent populacji w krajach dobrze rozwiniętych. Na szczęście jest ona chorobą, którą można skutecznie leczyć. I trzeba ją leczyć dla własnego dobra i dobra rodziny.
7da9c0777dd89d164047dbdd67fd8299 65a9f503afabfa4769dce8d3c58fc34c 42fa5f4637fccaf350fbb1016612ffd5 7675685bf71aba121221a6a208378e76 4689db52083706a3ac56460a5e3cd51c 55372c1b81526b26852d32dbbcf65463 00c10cc7f02f3ccb279fe46347aebb54 bdf621e423c73b3bfc8aab4240a29185 67f91abeb394cd33f602ccb030fbd04c 5d9bfb6a70a0cbbea2f0dfc94014501b
52a5ca078ecb5f6832ac017ceafc8b3b c2de670881ddb88e5607fc8fd0a41542 8365e27ff69d912d9f0f3788965d4c19 ccdebfe01e365b88b753c16538f64678 8d837988f265ae805edbfc6bdf480682 ea57732d6032b26da87e285f2b03483c 04d944b66dac5592b43be8ffebb364cd 7b1a00126546a12fd26a12901eb0014c 908bdd6ee0293643cb0c419dc06f3fff 86d3a276ded6b322cc2db0ceb6fdfedd
faf1c39d92424dc6c543559b1a746824 79628e4f1835a4d05496ddfb6c159e43 a921165a5da50606d7ac44416ae84b47 9457f078968e6364e9e7cea5c02a03e4 4f8897b1ca3b987e193959f4f9a50e76 de78df34d1abf35d9fe6ce1ff52703a6 0a431de10eae0df789866a0f01ea7050 ebf4bf4febc452dd8604ac9261ee23d3 8b6f6e42735077cf2ca71cb6256bebae ea568fefc23e31395d99273857a8b2c0